Opinie o Parafia Garnizonowa św. Katarzyny. (Kościół) w Toruń (Kujawsko-Pomorskie).

Parafia Garnizonowa św. Katarzyny

18 Opinie

9 Komentarze

Kościół

Instytucja religijna

Szpitalna 1, 87-100 Toruń, Polska

Zobacz wszystkie komentarze

Opis Mapa Opinie Kontakt Zdjęcia

Opis

Informacje o Parafia Garnizonowa św. Katarzyny, Kościół w Toruń (Kujawsko-Pomorskie)

Tutaj możesz zobaczyć lokalizację, godziny otwarcia, popularne czasy, kontakt, zdjęcia i prawdziwe recenzje wykonane przez użytkowników.

To miejsce ma dobre opinie, oznacza to, że dobrze traktują swoich klientów i będziesz czuł się świetnie korzystając z ich usług, polecam w 100%!

Mapa

Opinie o Parafia Garnizonowa św. Katarzyny

R. P.

Absolutnie przepiękny kościół, nie wiem ile bym musiał spędzić tam czasu aby dostrzec wszystkie szczegóły i piękno tego kościoła. Klimat tego miejsca jest niepowtarzalny. Piękne witraże w okazjach, rzeźby, oraz obrazy… ornamenty, gdzie nie spojrzeć i zobaczyć coś pięknego, do tego cudowne organy, które w dodatku warto posłuchać podczas mszy. Będąc w Toruniu warto zawitać do tego kościoła. Polecam 👍

J. B. B.

Kościół usytuowany na północny wschód od zespołu staromiejskiego Torunia, pośrodku placu św. Katarzyny. Neogotycki, wzniesiony na rzucie krzyża łacińskiego jako jednonawowy, z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, oddzielonym od korpusu głównego transeptem. Od zachodu w część nawową wbudowano kwadratową, pięciokondygnacyjną wieżę, pod którą znajduje się kruchta. Do prezbiterium od strony północnej przylega prostokątna zakrystia, od strony południowej - biuro parafialne. W zwartej i jednorodnej bryle halowej, krytej wysokim dwuspadowym dachem, dominuje masywna pięciokondygnacyjna wieża. Nad korpusem i transeptem osobne dwuspadowe dachy z sygnaturką na ich skrzyżowaniu. Wieża z dachem ostrosłupowym, plebania i zakrystia z dachami czterospadowymi. Dachy korpusu i wieży kryte blachą miedzianą. Kościół wzniesiony z cegły, na cokole. Detal architektoniczny z piaskowca i granitu. Główny korpus otrzymał sklepienie gwiaździste, kruchta pod wieżą uzyskała sklepienie krzyżowo-żebrowe. Elewacja północno-zachodnia (frontowa) z wieżą na osi i centralnie umieszczonym trójczłonowym portalem, zwieńczonym trzema wimpergami zakończonymi kwiatonami. Otwór wejściowy dwudzielny, ujęty po bokach podwójnymi blendami, z kolumienką pośrodku. Ponad strefą portalu uproszczona rozeta. Wyższe kondygnacje wieży, podkreślone gzymsami kordonowymi, przeprute dwudzielnymi oknami z dekoracja maswerkową i triforiami. Najwyżej umieszczono zegar w obramieniu z trójkątnej wimpergi. Wieża zwieńczona ośmiobocznym hełmem z czterema małymi wieżyczkami w narożnikach, oddzielonymi trójkątnymi szczytami. Elewacje boczne kościoła - czteroosiowe z wyodrębnionym trójstrefowym podziałem - dzielone pośrodku trójuskokową skarpą. Dolna strefa z rzędem czterech małych okien zwieńczonych łukiem ostrym, nad którymi ślepa galeria arkadkowa. W górnej strefie wyodrębniono dwudzielne ostrołuczne okna wypełnione maswerkiem. Ściany zwieńczono fryzem ząbkowym. Południowa elewacja transeptu podzielona na dwie kondygnacje, zwieńczona schodkowym szczytem wypełnionym blendami o maswerkowej dekoracji, dzielonymi lizenami przechodzącymi ponad dach w sterczyny. Pośrodku dolnej kondygnacji portal flankowany głębokimi, sklepionymi niszami i ośmiokątnymi wieżyczkami. Nad portalem trzy ostrołukowe okna. Północną elewację transeptu rozwiązano analogicznie jak południową, ale w portalu w 1927 roku wbudowano ołtarz polowy z Chrystusem dźwigającym krzyż. Wielobocznie zamknięte prezbiterium w każdej ścianie otrzymało ostrołukowe okna wypełnione maswerkiem. We wnętrzu w nawie głównej i ramionach transeptu umieszczono empory. Empora organowa i empory nad transeptem wparte na kolumienkach i połączone wąską galerią biegnącą wzdłuż ścian bocznych korpusu. Prezbiterium otoczono wieńcem dwunastu ostrołukowych nisz. Wystrój wnętrza, kilkakrotnie przekształcany, dzięki licznym tablicom pamiątkowym i polichromiom ma charakter religijno-patriotyczny. Dekorację rzeźbiarską wykonał Wojciech Durek wspólnie z zaprzyjaźnionym artystą Ignacym Zelkiem (ołtarz główny, ołtarze boczne, ołtarz polowy). Nowa dekoracja malarska z 1929 roku jest dziełem Kazimierza Mitery z Krakowa (freski na ścianach szczytowych transeptu). Dostęp do zabytku ograniczony. Obiekt dostępny podczas nabożeństw.